جزء سی‌ام از قرآن آرایانا با شماره 991، که بخشی از قرآن سی‌پاره و در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود، یکی از آخرین قرآن‌های نفیس چندجلدی ایران است که برترین ویژگی‌های هنر قرآن‌آرایی ایرانی را به نمایش می‌گذارد.

اگرچه اطلاعاتی درباره کاتب، واقف، تاریخ و محل کتابت این نسخه وجود ندارد، ویژگی‌های بصری آن نشان از پیروی از سبکی منسجم دارد که می‌تواند به یکی از مراکز فعال قرآن‌نگاری ایران در سده‌های نهم و دهم هجری قمری نسبت داده شود. تاریخ‌گذاری این نسخه بر اساس شباهت‌های خط و تذهیب با قرآن عبدالله طباخ و قرآن شماره 206، آن را به بازه زمانی 834 تا 975 قمری مربوط می‌سازد. این جزء به ابعاد 21 × 5/29 سانتی‌متر و دارای 19 برگ است و در هر صفحه یازده سطر به خطوط محقق، ثلث و نسخ نوشته شده است.

جزوه 991 که شامل جزء سی‌ام از قرآن آرایانا است، به احتمال زیاد برای قرائت هم‌زمان چند قاری در مکانی عمومی مانند مقبره یا مسجد، به ویژه در ماه رمضان، تهیه شده است و ارتباط آن با مرکز نسخه‌پردازی هرات، با توجه به ویژگی‌های خط و تذهیب و ابعاد، قابل تأیید است.