نسخه پیش‌رو، نمایانگر واکنش اصیل در جذب و درونی‌سازی هنر تیموری و نمونه‌ای از یک اثر هنری ایرانی است. این اثر در موزه هنر والترز به شماره w.365 نگهداری می‌شود و در شمال هند در سده نهم هجری قمری (پانزدهم میلادی) تولید شده است. ویژگی‌های هنری آن شامل صفحه‌آرایی، قلم‌های خوشنویسی و تذهیب‌های زیبا است که پیوند سیاسی، فرهنگی و هنری میان حکومت تیموری و سلسله‌های مسلمان هند را نشان می‌دهد.
بارزترین ویژگی این اثر، مقدمه و حواشی مربوط به اختلافات قرائات نزد قاریان سبعه است. ترجمه فارسی این اثر نیز از نظر واژگان کهن و ویژگی‌های آوایی و دستوری اهمیت دارد و ترجمه آیات به شیوه‌ای واژه به واژه انجام شده است. این قرآن شامل 552 برگ است و آیات آن با خطوط محقق، ثلث و نسخ نوشته شده است. کلمه «الله» به رنگ طلا و «بسم‌الله» در ابتدای سوره‌ها با رنگ طلا نگاشته شده و عناوین سوره‌ها به خط ثلث و برخی به خط محقق و با رنگ سفید مشخص شده‌اند. این اثر از لحاظ هنری بسیار ارزشمند است.
